In ons land hebben we de integratie van groen en blauw lange tijd onderbelicht

Wat is je lijfspreuk?

“Nietzsche stelde: “tegenover de angst die aanzet tot inertie, biedt de creativiteit de mogelijkheid om morgen uit te vinden.” De uitspraak zie ik als een uitdaging voor ons, architecten. De pandemie, de klimaatcrisis, de energiecrisis, het grondstoffentekort … Allen zorgen ze ervoor dat we op een andere manier moeten leren omgaan met onze wereld. Onmogelijk om te blijven doormalen zoals we dat al decennialang doen. Om recht te trekken wat nu krom is, is creativiteit nodig. En daar kunnen wij architecten toe bijdragen.”

Favoriete guilty pleasure?

“Vanop een terrasje of bankje in het park geniet ik ervan om iedereen rondom mij gade te slaan. Hoe verplaatsen ze zich, hoe zitten ze, hoe spelen de kinderen … Vaak zie je dat een plek op een compleet onverwachte manier gebruikt wordt. Helemaal anders dan hoe de ontwerpers het bedacht hebben. Door bewust te kijken, ontdek ik zo nieuwe mogelijkheden, invalshoeken die mijn visie op het inzetten van openbare ruimte verruimen, verrijken. En daarnaast vind ik het ook gewoon heel plezant.”

All time hero?

“Spaans architect en stedenbouwkundige Manuel de Solà-Morales. Als Spaans architect en stedenbouwkundige ontwierp hij internationaal kwaliteitsvolle openbare ruimte. Ook in ons land. Hij ontwierp zo het stationsplein en busstation nabij het station van Leuven. En in Antwerpen was hij betrokken bij de eerste ontwerpen voor Het Eilandje. Evenals bij de plannen voor de nieuwe De Keyserlei en het Operaplein.”

“Na mijn architectuurstudies trok ik naar Barcelona om er extra kennis op te doen, en hij was één van mijn professoren. Zijn bijzondere aandacht voor stadsplanning inspireerde me om meer te puren uit ontwerpen. Om op een frisse manier te kijken naar een stad en de vele mogelijkheden van een plek. Moffel de ruwe kanten van een plek niet weg, maar toon ze en gebruik ze als hefboom – zo was zijn credo. Spreek via een kleine ingreep hun kwaliteit aan. Onze samenwerking was intens en hij pushte me echt tot het uiterste. Nadien ging ik een tijdje voor hem werken en leerde ik ook in de praktijk om openbare ruimtes kwaliteitsvol in te richten.”

Favoriete plekje op de wereld?

“Op vakantie trek ik vaak naar steden: Kopenhagen, Lissabon, Berlijn ... Onlangs nog Ljubljana. Een stad die de stempel draagt van de Sloveense architect Jože Plečnik. Hij ontwierp er de Franciscus van Assisikerk, het marktplein, de Tromostovje, de nationale en universitaire bibliotheek, de begraafplaats van Žale ... Hiernaast zorgde hij ervoor dat rivier de Ljubljanica als een enorme stedelijke kwaliteit werd uitgespeeld. En vooral dit laatste blijft bij.”

“In ons land hebben we de integratie van groen en blauw lange tijd onderbelicht, maar intussen is ook hier het inzicht doorgebroken. Op korte termijn is al heel wat verbeterd, en die evolutie zal zich alleen maar blijven doorzetten.”

Hoogtepunt in je carrière?

“In Kortrijk werd de Leie rechtgetrokken om de doorvaart van grotere schepen mogelijk te maken. Ons bureau ontwierp er een deel van de Leie-oevers en legde de Collegebrug aan in een toen nog vergeten buurt. Deze fiets- en wandelbrug in s-vorm was nodig om de binnenscheepvaart beter te regelen, maar vormde meteen ook de start voor een flinke opwaardering voor de buurt. In combinatie met de vergroende oevers zorgde de brug ervoor dat dit stadsdeel een belevingsplek werd waar het prettig wandelen, joggen, fietsen is. Aan de voet van de brug zorgden we voor een openluchtbar. Een gezellige ontmoetingsplek waar ik onlangs een koppel hoorde zeggen: “we moemen niet meer noar de zieje, wemmen tier al.”

Wat staat op je 'bucket list'?

“Er is nog zoveel af te vinken! Wenen werd onlangs uitgeroepen als stad met de hoogste levenskwaliteit. Daar moet ik dus zeker nog eens naar toe. Maar het allerhoogte op de lijst staat Japan. Een land, maatschappij, architectuur die zo erg veel verschillen van wat we hier in het Westen gewoon zijn. Door wederzijds begrip en uitwisseling valt er zoveel te ontdekken, te leren. Vorig jaar hadden we enkele Japanse studenten; heel interessant hoe zij naar onze architectuur kijken en op een frisse manier aan de slag gaan met projecten. Het lijkt me heerlijk om eens de omgekeerde beweging te maken. Maar voor zo’n trip moet je tijd en ruimte maken. Ooit komt het ervan.”

Welke gênante gebeurtenis vertel je liever niet (maar doe je nu toch)?

“Op mijn eerste stagedag werd ik gevraagd om koffie te zetten. Rolbevestigend was het wel. Maar toen ik de koffie bracht, slaagde ik erin de hele kan over het bureau te gieten. Papieren, plannen alles was kletsnat. Ik schaamde me rot … Maar er werd me niet veel meer gevraagd om koffie te brengen.”

Van welke innovatie (in renovatie) heb je hoge verwachtingen?

“Regenwaterbeheer. Klinkt misschien niet innovatief, maar er is alleszins veel aandacht voor en een intelligentere zienswijze op hoe we hemelwater beter, zinvoller, zorgvuldiger kunnen inzetten. Zeker wat betreft inrichting van de openbare ruimte moeten we hier voldoende aandacht aan besteden: ontharden, opvangen, filteren, vertraagd afgeven … En in het verlengde hiervan ook groen integreren dat klimaatrobuust, gevarieerd is, en aangeplant wordt in een aangepaste ondergrond.”

“In de dense stadsomgeving van Elsene zorgden we onlangs voor regentuinen of stadswadi’s. Enkele parkeerplaatsen werden daarvoor opgeofferd, iets wat nog niet lang geleden onbespreekbaar zou geweest zijn. We zorgen er meteen voor planten die zowel droge als natte periodes goed verdragen, op aangeven van een landschapsarchitect. Om een project te doen slagen, moeten we ons als architecten immers omringen met partners met kennis van zaken.”

Welke plaats, pand, gebouw, project wil je graag 'aanpakken'?

“De Koninklijke Jachthaven en omgeving in Brussel. Een plek die verborgen zit tussen haven-, industriegebouwen en drukke invalswegen. Een eiland op zich. Multiple ontwikkelde voor de site een masterplan om het potentieel ervan te ontgrendelen. Het kan een nieuwe groene long worden, een soort nautisch park voor de noordelijke wijken. Dit masterplan ook daadwerkelijk mogen realiseren, zou fantastisch zijn.”

Welke bouwprofessional zie je graag in de volgende stoel?

“Olivier Fourneau van het gelijknamige architectenbureau uit Luik. Onze beide teams zijn complementair en werken geregeld samen. Steeds is er een boeiende uitwisseling die verrijkend werkt. Ik ben alvast benieuwd naar zijn antwoorden op de vragen.”