PFAS moet je bij begin van de keten aanpakken in plaats van enkel bouwsector te viseren
Extra kosten en administratie
Zo moeten bestaande technische verslagen vanaf 250 kubieke meter ofwel bijkomend geanalyseerd ofwel opnieuw geïnterpreteerd worden. In veel gevallen moeten ook nieuwe of bijkomende staalnames gebeuren. “Allemaal extra kosten en administratie met ongetwijfeld vertragingen als gevolg”, aldus Bouwunie-topman Jean-Pierre Waeytens. “De PFAS-regels zouden eerst al op 1 januari 2024 in werking treden, maar die timing was te krap. De regels zouden nu op 1 september 2024 in voege gaan.”
Aanpak bij de wortel
Wat Bouwunie nog steeds tegen de borst stoot, is dat enkel de bouwsector moet opdraaien. “Terwijl de industrie PFAS mag blijven produceren en gebruiken. Je lost het PFAS-probleem niet op enkel via grondsanering. Je moet het probleem bij de wortel aanpakken.” De bouworganisatie dringt dan ook aan op een totaalaanpak en een gefaseerde aanpak. Bouwunie hekelt ten slotte ook dat Vlaanderen aan voorbarige ‘goldplating’ doet. “Europa is nog bezig met de PFAS-regels en toch is Vlaanderen nu al bij de strengste regio’s”.
Bouwunie is voor alle duidelijkheid niet tegen PFAS-regels bij grondverzet. “PFAS is nu eenmaal schadelijk voor de gezondheid, dus als de sector kan bijdragen, dan doet ze dat graag. Maar het moet natuurlijk allemaal haalbaar en betaalbaar blijven.”
Gefaseerde aanpak
De nieuwe regelgeving vraagt extra acties op alle bestaande technische verslagen. Verslagen zonder PFAS-onderzoek moet je bijkomend laten analyseren, die met PFAS-onderzoek vergen een nieuwe interpretatie. Wil je PFAS-houdende grond hergebruiken, dan moet je die grond verplicht saneren. Opnieuw een bijkomende kost en vertragend. Een gefaseerde aanpak van de nieuwe PFAS-regelgeving zou daarom een stuk beter zijn. “Start met de bouwvolumes met minstens 20 000 kubieke meter grondverzet. En zak dan per jaar met 5 000 kubieke meter grondverzet. Zo zitten we over enkele jaren aan het minimumvolume van 250 kubieke meter. Dat geeft alle betrokken actoren de tijd om zich aan de nieuwe regelgeving aan te passen.”