Pastorie Leke

Prachtig verhaal en unieke stedenbouwkundige achtergrond

“1569-1571: de Grote Kaart van het Brugse Vrije van Pieter Pourbus toont de structuur en de bebouwing van Leke in het laatste kwart van de 16de eeuw. De dorpskom omvat naast de kerk, de omwalde pastorie en een tweede omwalde (kasteel)site niet veel meer dan een aantal woningen geconcentreerd rond het kruispunt van de huidige Lekedorpstraat en de Schorestraat.”

De site is ook terug te vinden op de kaarten van de Franse ingenieur Masse uit 1729-1730, en is volgens bouwhistorisch onderzoek nog veel ouder. Het is duidelijk dat het gebouw een ongelofelijke historiek kent, die deels blootgelegd werd door het bouwhistorisch onderzoek van historicus Johan Termote. Getuige van de waardering voor de site is het Gemeentelijk Ruimtelijk Uitvoeringsplan (G.R.U.P.) dat de stad Diksmuide specifiek voor deze site liet opstellen. Het pastoriegebouw is ondanks z’n ligging vlakbij het front (‘14-’18) bewaard gebleven na WOI en daarmee uitzonderlijk voor de streek. In de periode vanaf 18 oktober 1914 tot 16 oktober 1918 namen Duitse troepen Leke in. De bijgevoegde foto’s zijn genomen in 1915, toen de site gebruikt werd als versterkte verblijfplaats voor hoge Duitse officieren.

Laurenz Rabaut -

Laurenz Rabaut -

Laurenz Rabaut -

Herbestemming vanuit duurzaamheid

De renovatie van de voormalige Pastoriewoning vertrekt vanuit drijfveren met betrekking tot duurzaamheid. Het is een inbreidingsproject, waarbij de site een deels publiek karakter met evenementenruimte en flexibele werkruimtes krijgt, gekoppeld aan een woning.

Het aanpakken van historisch bouwkundig erfgoed met een bagage van vroegere verbouwingen en verschijningsvormen, vroeg een weldoordachte visie over de toekomst van het geheel. De algemeen bedenkelijke bouwfysische staat van het gebouw én de gebrekkige architecturale kwaliteit van enkele toevoegsels (19e en 20e eeuw) maakte dit een bijzonder uitdagend vraagstuk.

Met de gevelrenovatie werd ervoor gekozen het Pastoriegebouw terug te brengen naar een 17e-18e eeuwse neoclassicistische verschijningsvorm, wat de authentieke (historische) Pastoriewoningen hun typische statigheid gaf. Met een zekere panache, en tegelijk een grote waardering voor de eenvoud van deze bouwwerken uit ons bouwkundig erfgoed, werden alle ruimtes tactiel en/of visueel gelinkt aan de mooie tuin en de nog deels aanwezige omwalling.