Pauscollege Leuven

Belangrijke historische gebouwdelen dienden gerestaureerd te worden en het hele complex moest aangepast worden aan de actuele wetgeving en normering qua veiligheid, toegankelijkheid en akoestiek, en wat betreft kwaliteitseisen, functionaliteit en oppervlaktenormen op gebied van studentenhuisvesting. Hiertoe werden in nauwe samenspraak met alle betrokken actoren keuzes gemaakt op basis van de bouwhistorische en architecturale waarden enerzijds en de gestelde prioriteiten qua functionaliteit en financiële haalbaarheid anderzijds. Om een continuïteit van bewoning te verzekeren, werd een fasering uitgewerkt.

Voor de restauratie en/of renovatie van de studentenkamers vormde het behoud van de bestaande structuren omwille van hun historische en/of architecturale kwaliteiten het centrale uitgangspunt. Dankzij enkele beperkte ingrepen worden gemeenschappelijke functies waar groot gebrek aan was (sanitair en keukens), geïntegreerd. De kamers en de gangen worden zonder grote wijzigingen gerenoveerd. Algemene prioriteit hier is om via doordachte ingrepen aan de lichte wanden en zijgevels zoveel mogelijk daglicht binnen te brengen, zodat een aangenaam leef- en studieklimaat gecreëerd wordt voor de inwonende studenten.

Alex Verhalle -

Het akoestisch comfort van de kamers in de rechtervleugel was ondermaats. Deze problematiek wordt aangepakt aan de hand van lichte akoestische voorzetwanden. De kamer met inkomdeur wordt ingericht als ‘leefruimte’ (waarin akoestische afsluitbaarheid minder belangrijk is) en doet zo dienst als buffer naar de andere ruimte.

Bestaande configuraties worden zoveel als mogelijk behouden. Op de eerste verdieping wordt een leefgroep van een 7-tal studenten geplaatst, waardoor maximaal de bestaande indeling van het appartement behouden kan blijven.

Participatief traject met de bouwheer

Eén van de uitdagingen in dit restauratie- en renovatietraject bestond erin om de verschillende actoren op één lijn te krijgen. Zo stonden de eisen van de studentenhuisvestingsdienst van de KUL, namelijk zoveel mogelijk extra kamers realiseren, diametraal tegenover de eisen van de dienst onroerend erfgoed om met zoveel mogelijk respect het gebouw in zijn geheel te conserveren. De actuele normen inzake studentenhuisvesting evenals de brandweereisen inzake brandbeveiliging bemoeilijkten eveneens het ontwerpproces. Zo zijn de minimale oppervlaktenormen voor studentenkamers gestegen ten opzicht van de bestaande indeling van de kamers. Zo konden tevens de oorspronkelijke 18°-eeuwse deuren van de studentenkamers niet worden behouden omwille van onbestaande brandweerstand.